Kicken!!

Ben ik weer!

Na te lang in Akaroa te zijn gebleven ( 3 1/2 week ) ( als het je ergens goed bevalt moet je er blijven, aldus een wijze uitspraak van mijn oudste broer ) ben ik weer " on the road " gegaan na de Pasen.
Wat heb ik allemaal in Akaroa gedaan? Dat heb ik mezelf toen ik er wegging ook afgevraagd? Niet heel veel actieve dingen. Vooral veel ouwehoeren en leuke feestjes organiseren met de rest van het hostelteam en leuke hostelgasten. Ik heb me met hulp van een aardige Franse jongedame ontpopt tot assistent huisbakker. Omdat het gewone brood hier niet te hachelen is, had ik bedacht om zelf maar broden te gaan bakken. De Francaise had de nodige recepten dus we hebben heel wat broden gebakken. Vooral de cinnamon/rozijnenbroeden waren erg lekker. Daarnaast nog heel, heel, heel veel scones gebakken ( gewone met rozijnen maar top off the bill waren toch wel de banaan/ chocholate chip/cocos scones. Ook met bananenmuffins aan de slag gegaan en die vonden ook gretig aftrek. Laat ik het zo zeggen, het was maar goed dat ik weer iedere dag aan het hardlopen was...
Verder heb ik een leuke zeiltrip gemaakt op de zeilboot van het hostel waarbij we veel dolfijnen hebben gezien ( wat een prachtige dieren zijn dat toch ) en ik heb ook daadwerkelijk met dolfijnen gezwommen. In de baai in een wetsuit het water in op een plaats waar we dolfijnen zagen en dan komen ze vanzelf naar je toe om te spelen. Geweldig om te zien hoe die beesten op 30 cm afstand langs je zwemmen en uit het water komen. Superervaring! Zonnig maar wel koud die dag maar dat was het absoluut waard. Een warme chocomel op de terugweg in het bootje is dan wel lekker.
De laatste week in het hostel kwamen er twee Zweedse gasten die de nodige muziekinstrumenten speelden. Gitaar, accordeon en mondharmonica. Onder het genot van een lekker biertje zijn de nodige shows weggegeven voor een dankbaar hostelpubliek. ( later op de avond kon helaas niet iedereen het meer waarderen ( logisch ) maar dan werd er gelukkig tot diep in de nacht doorgejamd in de garage van het hostel. Het waren eigen liedjes in het Engels maar met een geweldige swing/boogie. Avonden om nooit meer te vergeten!!
Ik kan wel zeggen dat mijn tijd in Akaroa de beste tijd tot nu toe is geweest van mijn travels. Onder andere door het leuke hostel maar vooral door het leuke team van diegenen die er werkten en ook heel veel leuke hostelgasten.
OK. Nu dus weer onderweg. Na Akaroa ben ik naar Kaikoura gereden. Daar wilde ik eerst met dolfijnen gaan zwemen maar dat had ik natuurlijk al gedaan. Je kon er ook walvissen bekijken maar daar had ik veel verhalen over gehoord dat het niet echt " value for money was ". Je moest echt geluk hebben als je walvissen ( lees staart ) wilde zien. Daar kwam bij dat het die dag geen mooi weer was ( droog maar grijs ) dus het walvissen spotten heb ik geschrapt. You can't have it all!!
In Kaikoura wel weer met een Amerikaanse vriend met de twee Zweedse gasten afgesproken ( die die dag ook in Kaikoura waren ) om nog wat meer muziek te maken en een biertje te drinken.
Die Amerikaanse vriend had geen auto en reed met mij mee naar Nelson. Vanuit Nelson wilde ik het Abel Tasmanpark bezoeken door middel van een kayaktrip langs de kust. In Nelson begon het voor het eerst sinds een maand tijd te regenen. Met andere woorden, ik heb erg veel geluk met het weer tot nu toe! Omdat het de dag daarop weer wat mooier weer zou worden heb ik de kayaktrip voor die dag gepland.
De middag van de regendag hebben die Amerikaan en ik maar doorgebracht in een pub, playing pool. Helaas kwamen er in die pub ook drie niet al te gezellige Kiwi's/Maori's binnen die gingen pingpongen naast onze pooltafel. Bij het latere vertrek van die lui wilde een van die gasten onopvallend mijn kleine rugzak meepakken toen hij zijn sweater van de kruk naast mijn backpack pakte. Gelukkig zag ik het ( 1.95 meter komt dan goed van pas ) en heb mijn rugzak weer teruggepakt. Helaas de eerste ( en hopelijk de laatste ) slechte ervaring tijdens mijn travels. Was toch zonde geweest want zowel mijn fotocamera als ook mijn harde schijf waar al mijn eerder gemaakte foto's op staan zaten in die tas. Gelukkig heb ik alles nog!
De dag daarop eerst met een watertaxi naar een prachtig gedeelte van het Abel Tasmanpark gevaren waar we overstapten in de kayaks. Gelukkig een kleine groep ( 3 x 2 persoonskayaks ). Naar een eilandje gepeddeld waar de zogenaamde nursery was van kleien zeehonden. Zeker meer dan honderd babydolfijnen waren in een kleine baai aan het spelen. Ze zwommen onder de kayaks door en sprongen dan weer uit het water. Was echt geweldig om te zien, maar misschien moet je erbij geweest zijn, hahah.
De verdere tocht langs de kust was indrukwekkend mooi. We hadden geluk met het tij dus we konden een mooie baai waar een rivier in uitkwam inpeddelen. Doordat het tij hoog was konden we er gelukkig ook weer uit!! Met af en toe een buitje, af en toe zon en 21 graden was het prima peddelweer.
Via Picton ben ik vervolgens met de ferry overgestoken naar het Noordereiland waar ik dan nog maar twee weken de tijd voor heb. Helaas was het weer grijs en kwamen de prachtige Marlborough Sounds ( lange diepe baaien/fjorden ) niet mooi uit. Ik heb die Amerikaan afgezet bij een appelboomgaard in Hastings ( zijn geld was op en hij moest nog ff een weekje werken om de laatste drie weken in NZ te kunnen bekostigen ) waarna ik ben doorgereden naar Napier, een leuke Art Deco stad.
Na Napier naar Taupo gereden in het midden van het Noordereiland waar ik nu nog steeds vertoef. Gisteren heb ik een ontzettend geweldige supergave, ik bedoel echt supergaaf, tandemskydive ofwel parachutesprong gedaan. Dit was wel zo ongelooflijk kicken!!!
In een klein vliegtuigje naar 12000 feet hoogte en vervolgens de diepte inspringen. Ik was ( dit is echt waar! ) totaal niet zenuwachtig en vond het alleen maar ontzettend gaaf. Het is echt geweldig als op die hoogte het deurtje opengaat en je vervolgens naar de rand van het vliegtuigje schuift en naar beneden kijkt. ( was natuurlijk weer prachtig weer wat noodzakelijk is voor skydiven ) Ik kon bijna niet wachten tot het moment dat we naar beneden zouden gaan. Vanaf het moment dat je dan uit het vliegtuig wordt geduwd en naar beneden valt met 200 km /u in de vrije val tot het moment dat je weer aan de grond staat ( en heel veel uren later, hahah ) giert de adrenaline werkelijk waar door je hele lijf. Het is prachtig om de aarde zo snel op je af te zien komen tot het moment dat de chute opengaat. In tegenstelling tot wat ik wel eens gehoord heb, dat veel mensen de chutetijd saai vinden, vond ik de hele sprong geweldig en heb ik van het begin tot het eind genoten. Echt een aanrader!!!!! ( natuurlijk niet voor mensen met vliegangst of hoogtevrees.)
Gelukkig was er voor de verandering eens niemand in mijn dormroom dus ik dacht eindelijk weer eens een lekkere nacht slaap te vatten maar ik had voor de volgende dag ( vandaag ) de Tongarirocrossing op het programma staan. Volgens velen de beste one-day-walk in Nieuw Zeeland. Je gaat langs een nog actieve vulkaan door een prachtig gebied. Een wandeling van 18,5 kilometer met redelijk steile stukken up and down. Ik heb nog een zijpad gedaan waarbij je echt naar de kraterrand van de vulkaan kon gaan. Een redelijk gevaarlijke klim want alle stenen en gruis ligt zeer los. Soms op handen en voeten naar boven klimmen omdat het zo steil was en je anders achterover zou vallen ( liever niet! ). Helaas, toen ik eindelijk boven was na een uur en een kwartier ploeteren, was het redelijk bewolkt dus kon ik weinig van de krater zien. Na een welverdiende ( vond ik zelf! ) pauze, waarbij ik lekker mijn eigengemaakte pizza heb opgepeuzeld, trok het opeens weer open ( weer verandert altijd zeer snel in de bergen ) en kon ik gelukkig nog een paar heldere foto's maken. Indrukwekkend!! Wel koud trouwens. Bij de afdaling (( een soort skieen ( ook weer geluk met mijn schoenmaat natuurlijk! op zand, stenen en gruis ) een paar keer onderuit gegaan maar gelukkig niet ernstig. Na een heerlijke kop thee van twee Zwitserse meiden ( had ik eerder in het hostel ontmoet maar kwam ze nu bij toeval op deze track weer tegen ) ben ik vervolgens verder gelopen naar het eind van de track waar ik weer werd opgepikt door de eigenaar van het hostel. Goed geregeld allemaal. De twee Zwitserse meiden bleven in een hut op de track slapen ( zij liepen een track van drie dagen met behoorlijk zware bepakking ).

Dat was het weer even voor nu. Ik weet nog niet precies waar ik morgen naar toe ga ( ik denk daar waar de zon schijnt ) maar dat horen jullie de volgende keer wel weer.
De tijd gaat overigens veel te snel. Deze reistrip is over ruim 1 maand en twee weken ( ik weet het, dit klinkt al asociaal lang ) alweer voorbij. Tijd om na te gaan denken over een volgende trip......Ik denk dat ik dat maar eens op Fiji ga doen in een hangmat onder het genot van een cocktail!

Reacties worden door mij altijd bijzonder gewaardeerd!!!

Groet,

Jetse

PS. ik hoop dat het lukt om direct foto's te uploaden.